چه لزومی دارد برای اجزای زندگی گریه کنیم؟
کل زندگی، گریه دار است!
What need is there to weep over parts of life?
The whole of it calls for tears
از مجموعۀ سه گانۀ «تسلی بخشهای سنکا»
Seneca's Consolations
نقاشی اثر مانوئل دومینگوئز سانچز با عنوان "خودکشی سنکا"
آخرین لحظۀ زندگی سنکا را در کنار دوستانش پس از نوشیدن جام زهرآگین و بریدن رگهایش، به تصویر می کشد.
Love is a perpetual juggling of three balls, the names of which are heart, words and sex.
How easy it is to juggle these three balls, and how easy to drop one of them.
ماکس فون سیدو، از یاران باوفای حضرت اینگمار برگمان، و بازیگر تعداد مهمی از فیلماش از جمله "مهر هفتم"، "چهره/جادوگر"، "َشرم"، "همچون در یک آینه" امروز در نود سالگی درگذشت. فون سیدو بنظرم شاید بازیگر آنچنان توانمند و خلاقی نباشه، اما خب نقشهای ماندگارش تو فیلمای برگمان و همینطور نفش کشیش در فیلم "Exorcist"باعث تبدیل شدن به یک چهرۀ به یاد موندنی رای دوستداران سینمای کلاسیک شده. به همین مناسب یکی از بهترین دیالوگ های شاید کل دوران سینمای کلاسیک که بخشی از شاهکار "مهر هفتم" هست رو میذارم و در ادامه هم چنتا عکس از برگمان و فون سیدو در کنار هم رو می بینین.
آنتونیوس: میخواهم تا جایی که برایم ممکن است با شما صادقانه سخن بگویم، اما قلب من تهی است.
مرگ: پاسخی نمیدهد.آنتونیوس: این خلأ، چون آیینه ای در برابر من است. میتوانم خود را در آن بنگرم، حس میکنم از تنفر و ترس لبریزم.
مرگ: پاسخی نمیدهد.آنتونیوس: به خاطر بی تفاوتی ام در برابر دیگران، منزوی شده ام. حال در دنیای ارواح زندگی میکنم. اسیر رؤیاها و تخیلات شده ام.
مرگ: و هنوز هم قصد مردن نداری؟آنتونیوس: آری دارم!
مرگ: و منتظر چه هستی؟آنتونیوس: آگاهی، میخواهم آگاه شوم.
مرگ: در جستجوی یقین و اطمینان میباشی.آنتونیوس: هرچه میخواهید آنرا بنامید. این واقعاً ناممکن و باورنکردنی است که خدا را بتوانیم با حواسمان درک کنیم؟ چرا او باید در هاله ای از وعده های ناقص و معجزاتی نامعلوم، پنهان شده باشد؟
مرگ: پاسخی نمیدهد.
مدونا (Madonna) جدای از محبوب‌بودن سبک خوانندگی و اجراش برام، شهامت، سبک زندگی و فعالیت‌های بشردوستانه‌اش رو هم می‌پسندم. از جمله صحبت های بی پرده و جنجالیش تو این چندوقت اخیر در بازگوکردن واقعیت صنعت موسیقی و فیلم و چگونگی برخورد با زنان و حمایت از برابری جنسیتی رو میشه مثال زد. امروز هم که روز جهانیِ زنه، گفتم به همین مناسبت بخشی از سخنرانی ماندگار مدونا رو تو مراسم بیلبورد سال 2016 (پس از دریافت جایزۀ بانوی سال موسیقی) براتون انتخاب کنم تا ببشتر با شخصیت و دلیل شایستگی و محبوبیت ملکهٔ پاپ آشنا بشین. تو این سخنرانی، مدونا از علاقه اش به حضرت "دیوید بویی/David Bowie" و الگو بودنش اشاره می کنه. برای ی متالهدی مثه من که دیوید بویی رو دوست داره، و هم ازونطرف فنِ مدونا هم هستم، میزان محبوبیتش رو دوچندان کرده!
همه چیز در کنار هم وجود دارند. مثل تصویر های بزرگی که دائما در حال تغییرند. به این ترتیب باید حقایق بیشماری وجود داشته باشند. نه فقط یک حقیقت که ما با حواس گنگ خود درک کنیم. بلکه انبوهی از حقیقت که در پیرامون ما، درون ما و بیرون ما وجود دارند. اعتقاد به هرگونه محدودیت صرفا ناشی از ترس و تعصب است. حدی وجود ندارد؛ نه برای افکار و نه برای احساسات. اضطراب است که حدود را می سازد ...
نویسنده و کارگردان: آتینا ریچل سنگاری Athina Rachel Tsangari
برندۀ بهترین بازیگر زن شصت و هفتمین دورۀ جشنواره ونیز برای آریانه لیبد Ariane Labed
نامزد بهترین کارگردانی شصت و هفتمین دورۀ جشنواره ونیز
آتنبرگ، روایت کنندۀ زندگی سرد و ماشینی شدۀ ما انسانهاست، در عصری که تصور می کنیم تکنولوژی و پیشرفت باعث راحتی و آسایش بیشتر ما شده، اما از طرف دیگه باعث بی روح شدن زندگی و روابط انسانی شده. فیلم در سرتاسرش، نماهایی از شهری که دود کارخونه ها اونو فراگرفته نشون میده، ماشین های مختلف که در خدمت انسانهاست. این تاثیر فراگیرشدن ماشین ها، چگونه نمایش داده شده؟
"این آهنگ در مورد همه چیزی که در دنیای امروز اتفاق می افتد، است."
این جمله، توصیف توماس هالوپاینن، آهنگساز گروه "نایتویش"، نسبت به ترک چهارم آلبوم Once، یعنی آهنگ زیبای "Planet Hell" است.
شعر مفهومی این آهنگ؛ در سرتاسرش اشاراتی به اتفاقاتی که هرروزه درحال رخ دادن است و سرنوشت انسان ها و زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد دارد،به رنج هایی که متاثر از جنگ و نبردهای سیاسی بر کودکان وارد می شود اشاره می کند، به دنیایی که بر اثر جنایت ها و رفتار انسان ها به جهانی مرده وار تبدیل شده است و مسیرهای تاریکی که پیش روی قربانیان به جا مانده است.
قساوت انسان ها به حدی رسیده است، و ارزشهای خلاقی به گونه ای افول کرده که درصد بسیاری به فکر منافع خود هستند؛
" خودتو با ثروت نجات بده، خودتو نجات بده و بذار بقیه رنج بکشن؛ افرادی که به عشق و امید، ایمان دارند! "
نوزادی را که تازه به دنیا آمده، با این جمله خوشامد گویی میکند؛
"به جهنم خوش آمدی؛ شیطانِ کوچک!"
طبیعتی که در حال نابودی است را اینگونه به ما نشان می دهد؛
"مادر طبیعت در حال جان دادن است!"
و در نهایت اشاره به وعده های دلفریب و گمراه کننده سردمداران جنگ به قربانیانشان؛ به سربازانی که جان خود را در جهت منافع آنها از دست می دهند، می شود؛
"به بهشت موعود خوش آمدی، سرباز!"
🔸 عنوان آهنگ هم بخوبی فضای شعر و مفهوم را به مخاطب القا می کند؛ کره ی زمینی که تبدیل به جهنمی شده است!
There is a god in man
And in nature
He who sits in the dark!The bringer of light
در میانۀ صحنۀ پنجم از پردۀ پنجمِ نمایشنامۀ "مکبِث" شکسپیر، دیالوگی مشهور از مکبِث رو می خونیم که پس از شنیدن خبرِ مرگ همسرش اونو میگه. این تکگویی (Soliloquy)، در بسیاری از اشعار و فیلم ها مورد اشاره قرار گرفته و توصیفی زیبا و بامفهوم رو از زندگی و عمر به ما میده که نشان از قلم توانا و ذهن دقیق بینِ شکسپیر داره.
او به ناچار پس از این مرده است،
از برای چنین خبری زمانی مقرر بود،
فردا، و فردا، و فردا
با این گام کوتاه از روزی به روزی می خزد
تا به آخرین هجای مکتوب در دفتر زمان؛
و تمامی دیروزهای ما بر ابلهان
راه مرگِ خاک آلوده را روشن ساختنه اند.
خاموش، خاموش، ای شمع مختصر!
زندگی چیزی نیست جز سایۀ لرزانی،
بازیگر بیچاره ای
که ساعتی از عمر خویش را بر روی صحنه می خرامد
و جنب و جوش می کند
و پس از آن دیگر آوازی از او به گوش نمی رسد.
قصه ایست که دیوانگان گفته باشدش، پراز هوی و های و خشم
که بیانگر هیچ چیز نیست!
ترجمه برگرفته از کتاب "شعر و عناصر شعری" بازگردانی شده توسط "غلامرضا سلگی"
کوروش یغمایی اولین کسی بود که همزمان با اوج گرفتن گروه های مطرح راک دنیا در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی، با امکانات محدود و شرایط سخت کار در موسیقی در اون زمان؛ موسیقی راک رو به شنوندگان و مخاطبین ایرانی و فارسی زبان معرفی کرد.
متاسفانه کوروش یغمایی، با اینکه قصد ترک کشورش رو نکرد و همینجا موند تا به فعالیت هاش ادامه بده، اما موفق نشد آلبومی بصورت رسمی و با اخد مجوز، منتشر کنه. اما صدا و آثار زیباش برای همیشه تو ذهن و قلب ما جاودان می مونه.
از جمله آثار مشهور و زیباش میشه به ترانۀ "گل یخ"، "پاییز" و "هَوار هوار" اشاره کرد که این سه تا رو برای دانلود میذارم تا لذت ببرین.
(برای آشنایی بیشتر این فایل ویدئویی رو ببینین)
امشب دیدن فیلم Sacrifice رو به پایان رسوندم، اثری از تارکوفسکی بزرگ. این اولین فیلمی بود که از تارکوفسکی میدیدم، و البته انتخاب مناسبی برای شروع آشنایی باهاش نبود؛ چرا که آخرین اثر این کارگردان برجسته به حساب میاد. در هرصورت، همونطور که شاید بدونین، مشخصه فیلمای تارکوفسکی، صحنه های دیالوگ محور و روند کند داستان و بازیگریه، این موضوع شاید برای همه خوشایند نباشه، من خودم هم در چندروز تونستم فیلم بطور کامل ببینم!
در مورد خود فیلم بخوام بگم، تا پیش از اینکه اطلاعات بیشتری رو ازش بخونم تو نت، برام جالب بود با اینکه کارگردان روسیه، اما فیلم به زبان سوئدی ساخته شده!
مشخص شد که تارکوفسکی هم از شیفتگان اینگمار برگمان سوئدی، کارگردان مورد علاقۀ منه! این علاقه جناب تارکوفسکی، نه تنها در انتخاب زبان سوئدی برای ساخت فیلم تاثیر گذاشته، حتی بازیگر نقش اول (الکساندر)، تصویربردار و چندتن از عوامل تهیه کنندگی هم از جمله افرادی بودن که با برگمان سابقه همکاری داشتن، مضافاً که لوکیشن فیلمبرداری هم نزدیک به محل اختصاصی اکثر فیلمای برگمان انتخاب شده.
در مورد داستان فیلم و تفسیر کلی، میتونم شما رو به این نوشتۀ خوب که با دیدگاه و تفسیر خودمم از فیلم همخونی داره، ارجاع بدم. فیلم به شدت دیالوگ محور، و سرشار از جمله های تاثیرگذار و قابل تامله که حتماً باید در موردشون با صرف وقت بیشتری، تفکر کرد. چندنمونه رو انتخاب کردم و اینجا گذاشتم.
نقل شده که گناه، آن چیزی است که غیرضروری است؛
اگر اینطور بپذیریم؛ می توان گفت که تمام تمدن ما، با گناه همراه بوده است!
من فلسفه خواندم، تاریخ ادیان و زیبایی شناختی؛
اما در نهایت خودم را گرفتار و محبوس در زنجیری کردم، که البته این بصورت خود خواهانه و از روی میل بود!
وقتی دو نفر عاشق هم می شوند؛ این عشق هرگز برای هر دو یکی نیست،
یکی بیش تر عشق می ورزد و دیگری کم تر،
و آن که کم تر عشق می ورزد کسی است که بدون فکر و درنظر گرفتن شرایط عمل می کند.
اگه باهاشون آشنایی دارین و با آهنگاشون همچنان حال می کنین، درودها بر شما؛ اگرهم که نمیشناسین، هرچه سریعتر این چهارتا آهنگ منتخبشون رو گوش کنین تا بهشون ایمان بیارین!
خب می بینم که این عدم دسترسی به پیام رسانا، باعث شده بچه های بیان سری به وبلاگاشون بزنن!
برای اینکه سرگرم باشین فعلاً، این آهنگو گوش کنین و حالشو ببرین! :))
Jean Michel George ft Anne Lee - Tiny Me
When night is falling and the shadows come too deep
Oh I try so hard, so hard to understand
When night is falling there's lying in my arms
A tiny me so small and innocent
Oh so small - So small and innocent
Look so small - So small and innocent
And it's all about rage
And it's all about fear
How do I leave this cage ?
How do I escape from here ?
"The world is full of lonely people afraid to make the first move"
دنیا پر از آدمای تنهاییه که از برداشتن اولین قدم می ترسن!
+ ضمن توجه کردن به این دیالوگ منتخب فیلم، گوش کنیم به یکی از آثار منتخب Don Shirley که تو فیلم باهاش آشنا شدیم:
به جرئت میتونم بگم از بهترین، جذابترین و تاثیرگذارترین کتاب هایی بود که تاحالا خونده بودم و فکر نمیکنم کتابی به این خوبی، بتونه پیوند و ارتباط بین فلسفه و روانکاوی رو بیان کنه. موضوع اصلی کتاب روایت ملاقات و ارتباط فرضی پزشکی مشهور با نام یوزف برویر و نیچه است که در ابتدا برویر با هدف درمان افسردگی و ناامیدی نیچه به سمتش میاد؛ اما بعد از مدتی هر دو به نوعی به درمان مشکلات روحی یکدیگر کمک میکنن و در بین مکالمات و ارتباط های آنان، جملات تاثیرگذار و زیبایی از زبان همدیگه نقل میشه. خلاصه خوندنش به همه، خصوصاً علاقمندان فلسفه و روانکاوی توصیه میشه. بعد از خوندن این کتاب، به احتمال زیاد متوجه میشین که هدف نیچه از گفتن اون جملۀ معروفش یعنی "به سراغ زنان می‌روی؟ تازیانه را فراموش مکن!" چی بوده! (لازم به ذکره که این کتاب به زبان فارسی از سوی چهار انتشارات چاپ شده تاحالا، من خودم شخصاً ترجمۀ دکتر سپیده حبیب رو از نشر قطره خوندم و خیلی راضی بودم).
کتاب سرشار از جملات نغز و مفهومیه که اگه بخوام اونایی رو که خیلی برام جالب و آموزنده بودن رو بنویسم، باید بخش زیادی از متن کتاب رو تایپ کنم، اما به ذکر تعدادی از اونها کفایت می کنم.
حقیقت، خود مقدس نیست. آنچه مقدس است، جست‌وجویی است که برای یافتن حقیقت خویش می‌کنیم! آیا کاری مقدس‌تر از خودشناسی سراغ دارید؟
از فاصله‌ای دور به تماشای خودت بنشین. یک چشم‌انداز وسیع، همواره از شدت مصیبت می‌کاهد. اگر به‌اندازه‌ی کافی صعود کنیم، به ارتفاعی می‌رسیم که در آن، مصیبت دیگر مصیبت‌بار جلوه نمی‌کند.
ما بیشتر دلباختۀ اشتیاقیم تا دلباختۀ آنچه اشتیاقمان را برانگیخته است!
هیچ همه چیز است! برای نیرومند شدن، ابتدا باید ریشه‌هایت را در هیچ فرو بری و رویارویی با تنهاترین تنهایی‌ها را بیاموزی.
آنان که در پی حقیقتند، باید آرامش ذهن را ترک گویند.
افسردگی بهایی است که آدم برای شناخت خود می‌پردازد. هر چه عمیق‌تر به زندگی بنگری، به همان مقدار هم عمیق‌تر رنج می‌کشی.
امید بدترین بلاست، زیرا عذاب را طولانی میکند.
ترس، زادۀ تاریکی نیست، بلکه ترس‌ها همانند ستارگان، همیشه هستند و این درخشندگی روز است که آنها را محو و ناپیدا میکند.
نیک‌ترین حقایق، خونین‌ترین آن هاست، زیرا که تجربیاتِ زندگیِ خود شخص را شکافته و سربرآورده‌اند.
بهتر است انسان جرئت تغییر باورهایش را بیاید. وظیفه و ایمان فریبی بیش نیست، حجابی برای پوشاندن آنچه در پسشان است. رهاسازی خویشتن به معنای گفتن نه‌ای مقدس، حتی به وظیفه است.
عاشق کسی نیست که عشق می‌ورزد؛ بلکه هدفش تصاحب معشوق است. آرزویش این است که دنیا را از کالای گران‌بهای خود محروم سازد. او همچون روحی لئیم و اژدهایی است که از گنج زرین خود پاسداری میکند!
بهنگام بمیر! تا زنده‌ای، زندگی کن! اگر زندگی‌ات را به کمال دریابی، وحشت مرگ از بین خواهد رفت! وقتی کسی بهنگام زندگی نمی‌کند، نمی‌تواند بهنگام بمیرد.
نیمه شب پریشب گشتم دچار کابوس
دیدم به خواب حافظ توی صف اتوبوس
گفتم سلام حافظ گفتا علیک جانمگفتم کجا رَوی تو؟ گفت والله خود ندانم
گفتم بگیر فالی گفتا نمانده حالیگفتم چه گونه ای تو گفتا در بند بیخیالی
گفتم که تازه تازه شعر وغزل چه داریگفتا که می سرایم شعر سپید باری
گفتم زدولت عشق ؟ گفتا که کودتا شدگفتم رقیب پس چی؟ گفتا که کله پا شد
گفتم کجاست لیلی؟ مشغول دلربایی؟گفتا شده ستاره در فیلم سینمایی
گفتم بگو زخالش؟ آن خال آتش افروزگفتا عمل نموده دیروز یا پریروز
گفتم بگو زمویش گفتا که مِش نمودهگفتم بگو زیارش گفتا وِلش نموده
گفتم چرا؟ چگونه؟ عاقل شدست مجنون؟گفتا شدید گشته معتاد گرد افیون
گفتم کجاست جمشید؟ جام جهان نمایش؟گفتا خریده قسطی تلویزیون به جایش
گفتم بگو زساقی حالا شدست چه کاره؟
گفتا شدست منشی در دفتر اداره
گفتم بگو ز زاهد آن راهنمای منزل
گفتا به من که بردار دستت را از سر دل
گفتم زساربان گو با کاروان غمها
گفتا آژانس دارد با تور دور دنیا
گفتم بگو زمحمل، یا از کجاوه یادی
گفتا پژو دوو، بنز یا گلف نوک مدادی
گفتم که قاصدک کو؟ آن باد صبح شرقی ؟
گفتا که جای خود را دادست به فکس برقی
گفتم بیا زهدهد جوییم راه چاره
گفتا به جای هدهد دیش است و ماهواره
گفتم سلام مارا باد صبا کجا برد؟
گفتا به پست داده، آورد یا نیاورد؟
گفتم بگو زمشک آهوی دشت زنگی
گفتا که ادکلن شد در شیشه های رنگی
گفتم سراغ داری میخانه ای حسابی
گفتا آنچه بودست گشته چلو کبابی
گفتم بیا ز زاری، لب تر کنیم پنهانگفتا نمی هراسی؟ از چوب پاسبانان؟
گفتم شراب نابی تو دست و پا نداری؟گفتا به جایش دارم وافور با نگاری
گفتم بلند بوده موی تو آن زمانها
گفتا که حبس بودم، از ته زدند آنها
گفتم شما وزندان؟ حافظ مارو گرفتی؟
گفتا ندیده بودم هالو به این خرفتی…!
ی مصاحبه از مرلین منسون هست که ازش میپرسن، دوس داری تو مراسم خاکسپاریت، چه آهنگی پخش بشه، جوابش آهنگ Comfortably Numb بود که قطعاً میدونین از کدوم گروهه. جدای از مناسب بودن اون آهنگ برای همچین فضایی، این سوال برای منم جالب شد.
شما اگه بخوایین تو اون مراسم (funeral) آهنگی به یادتون پخش بشه که معرف شما باشه، یا اینکه ی پیامی رو منتقل بده به دوستان و آشناهاتون، چه آهنگی رو انتخاب می کنین؟! من خودم آهنگای زیادی به ذهنم رسید؛ اما نهایتاً به این نتیجه رسیدم که شاهکارِ The End...
امروز که اولین روز گرامیداشت مقاومت رزمنده هامونه، یاد آلبوم بازی عوض شده افتادم. این آلبوم که سال نود نشر شده اثر علیرضا عصار دوست داشتنی و از بهترین و شنیدنی ترین آلبومای موسیقی حماسی ایران که به وصف همین شجاعت، مقاومت، فداکاری و جانفشانی مبارزان و سربازان جنگ خانمان سوز و ویرانگر هشت ساله تاریخ معاصرمون پرداخته. اشعار این آلبوم و خصوصا این چندترانه ای که بصورت ویدئو گذاشتم، واقعا زیبا و تامل برانگیزه، موسیقی این آلبوم هم شنیدنی و حرفه ایه، در مجموع پیشنهاد می کنم حتما بشنوین، حتی برای یک بار.
چندبخش از شعر آهنگ ها:
🔹 بازی عوض شده
این دوستانی که دم از جنگ می زنند/ از تیرهای نخورده چرا لنگ می زنند
هم سفره های خلوت آن روزها ببین/ این روزها چه ساده به هم انگ می زنند
بازی عوض شده و همان هم قطارها / از داخل قطار به ما سنگ می زنند
