لارس فون تریه، کارگردان محبوبم همیشه به مباحث اخلاقی و انسانی، اجتماعی و سیاسی در فیلم هاش علاقه داشته و برای بیان مشکلات انسانی و انتقاد سیستم های کنترل گر اجتماعی و جکومتی، و زشتی های رفتاری آدم ها خیلی بی پروا و حتی در بعضی مواقع افراطی در ساخت آثارش عمل کرده. این جسارت در نمایش تفکرات و دغدغه هاش، حتی به قیمت سانسور، مخالفت منتقدان و کاهش فروش و درآمد فیلم ها براش آب خورده! اما فون تریه از همون ابتدای کاریش نشون داد که به چهارچوب های سینمایی و تبلیغاتی خیلی پای بند نیست و با آغاز جنبش فیلمسازی "دگما 95" ؛ گامی بزرگ برای خلاقانه تر کردن تولید فیلم و تقویت انگیزه برای ساخت آثار ارزشمندتر برداشت و اسم خودش رو برجسته کرد.
در ادامه همچین تفکرات ذهنی، تصمیم بزرگتری رو گرفت و ایده ساخت چند فیلم با محوریت تاریخ معاصر آمریکا (به نمایندگی از جامعه پیشرفته و متنوع انسانی) و بررسی مباحث اخلافی و اجتماعی در بین اونها رو در قالب پروژه ای با عنوان "آمریکا، سرزمین فرصت ها" آغاز کرد. این مجموعه قرار بود در قالب سه گانه ای منتشر بشه، ابتدا "داگویل" Dogville در سال 2003 ساخته شد؛
