Down by Law
سینمای مستقل
در تقابل با سینمای هالیوودی و تجاری قرار میگیره، یعنی کارگردانان تو این سبک فیلمسازی، با شرکت های معتبر فیلمسازی قراردادی ندارن و در نتیجه اون روند هیجانی و پر زرق و برق هالیوودی رو نباید انتظار داشته باشیم.
این فیلما با هزینه ای کم در مقایسه با سایر فیلما ساخته میشن و بازیگرایی هم که تو این دسته فیلما نقش بازی میکنن، انتظار دستمزد زیادی ندارن! در این سبک، چیزی که بیشتر اهمیت داره، نوع کارگردانی، شیوۀ روایت فیلم، بازیگری و دیالوگ های بین شخصیت هاست.
از جملۀ کارگردنای فعال تو این سبک، جیم جارموش (Jim Jarmusch) آمریکایی رو میشه مثال زد که من خودم با دیدن فیلم "Down by Law" باهاش و بطورکل با مفهوم سینمای مستقل آشنا شدم. فیلم جالبی بود و بیشتر تمرکزش روی نحوۀ ارتباط و برخورد افراد با همدیگه اس، تا اینکه روی جزئیات اتفاقات و صحنه ها بحث بشه.
یکی از دیالوگای خوب فیلم:
You always makin' big plans for tomorrow. You know why?
Because you always f*kin' up today!
آهنگ تیتراژ فیلم رو هم خیلی خوشم اومد و دنبالش که رفتم دیدم یکی از بازیگرای فیلم به اسم Tom Waits که در واقعیت خواننده و آهنگسازه، اونو ساخته و خب شخصیت موسیقیایی معروفی هم هس که من تاحالا نمیشناختمش. بخشی از شعر آهنگ:
Hey little bird, fly away home
Your house is on fire, your children alone
منم از اهنگش خوشم اومد