در دهه ۶۰ میلادی، فضای سیاسی و اجتماعی ایتالیا بسیار ملتهب و متغیر بود. موج بزرگ صنعتی شدن و مهاجرت روستاییان به شهرها شروع شده بود. همزمان کلیسا و مذهب، نفوذ و قدرت خود را به دلایلی همچون افزایش سطح آگاهی ها و رشد بار علمی دانشگاها و توزیع نابرابر ثروت و رفاه اجتماعی، رو به کاهش می دید. به موازات این نابرابری های اقتصادی و اجتماعی، جریانات فکری انقلابی و دانشجویی جدید طرفداران زیادی پیدا کرده بود و گرایشات مارکسیستی و سوسیالیستی، بشدت رواج پیدا کرده بود.
این تحولات بزرگ اجتماعی و سیاسی، مسبب تولید و انتشار آثار مهم و جنجالی هنری و ادبی در ایتالیای آن زمان شد. یکی از چهره های تاثیرگذار آن زمان، پیر پائولو پازولینی بود که هم در حوزه های ادبی و تالیفی فعالیت داشت و هم آثار مهمی رو بصورت فیلم و مستند منتشر کرد.
پازولینی که ابتدای کارش، روزنامه نگاری انجام می داد؛ بعدها فعالیت های دانشجویی و انقلابی اعتراضی رو پیش گرفت. وارد حزب کمونیست شد اما به دلیل حاشیه های شخصی (همجنس باز بودن) و تضاد تفکری که با ایدئولوژی حزب پیدا کرد؛ از اونها فاصله گرفت و حتی بعدها به منتقد سرسخت مارکسیسم تبدیل شد. پازولینی، همیشه از تضاد اقتصادی و اجتماعی گله مند بود و نظام سرمایه داری رو بشدت نقد می کرد. همچنین نسبت به باورهای مذهبی و تفکرات سنتی کلیسا هم واکنش نشون می داد. همین تفکرات انتقادی و چالشی، در آثار وی به شرح زیر بصورت مضامینی تقریبا ثابت مشهود هست:
-
همدلی با طبقه فقیر و حاشیه‌نشین
-
انتقاد از ریاکاری مذهبی و بورژوازی
-
تلفیق مسیحیت و مارکسیسم
-
روایت‌های غیرخطی و ذهنی
یکی از آثار اولیه و مهم پازولینی که با تمرکز بر همین تحولات اجتماعی و نگاه انتقادی به دین، سیاست و ایدئولوژی ساخته شده، فیلمی با عنوان اصلی «پرندگان بزرگ و کوچک» | Uccellacci e uccellini که در سال ۱۹۶۶ منتشر شده. فیلمی در سبک نئورئالیسم تازه شکل گرفته در آن زمان، داستان همراهی پدر و پسری از طبقه متوسط و سرمایه دار، با یک کلاغی به عنوان نماینده جریان روشنفکری و چپ گرایی آن زمان در طول سفری پرحاشیه هست.
